STRUIS

Als U begrijpt wat ik bedoel

Struis is weer zo'n ouderwets woord. Een woord dat zelden meer door iemand gebruikt wordt.
En zoals veel woorden uit die categorie vind ik het een mooi Nederlands woord.
Voor de jongeren onder jullie zal ik even vertellen wat het betekent.
Het woordenboek geeft onder andere het volgende aan: potig, kordaat, robuust en kloek.
Ik hoor jullie nu bijna denken: "En wtf betekenen die woorden dan nu weer?"
Welnu, "robuust" bij voorbeeld is een synoniem voor "stevig gebouwd".
En "kloek" is een ander woord voor "groter dan gemiddeld". Maar het betekent ook "hen" of "kip".
En eigenlijk is mijn onderwerp van vandaag een kloeke kloek. Of een struise struis, zo je wilt.
"Als U nog begrijpt wat ik bedoel."om heer Bommel vrij te citeren.

Ik kan het ook in simpel en hedendaags Nederlands zeggen: Ik wil het over de struisvogel hebben.
Maar dat vind ik bij lange na niet zo aardig als mijn eerdere en omslachtige omschrijving.
Vergeef het me maar; ik ben namelijk door mijn DNA verknocht aan mooie, grappige en zelden gebruikte woorden. Jawel: Het is erfelijk bepaald. Mijn broer en al mijn zussen hebben het en onze kinderen ook. En zelfs de generatie daaronder begint al... Dus ik kan het niet helpen.

We hebben een struis DNA, zeg maar.




Terug naar de struisvogel.

Mijn kop in 't zand? In de lucht!

De struthio camelus zoals hij in het Latijn heet.
De grootste en ook de zwaarste vogel ter wereld. Hij wordt gemiddeld rond de 2 meter hoog.
En hij weegt, alweer gemiddeld, zo'n 120 kilo. Dat is best struis te noemen, toch?
Deze vogels kunnen niet vliegen.
Om hun grote en zware lijf de lucht in te krijgen zouden ze gigantisch grote vleugels moeten hebben. Dat zou erg onhandig zijn. Dus is hij maar gewoon tot de loopvogels gaan behoren.
En dat is nog niet alles.
De struisvogel is namelijk een heel snelle loper. Hij rent met gemak een afstand van 20 kilometer met een snelheid van 25 kilometer per uur. En als hij een sprintje trekt, haalt hij zelfs snelheden rond de 70!

Maar vreemd genoeg is hij het meest bekend door een  stilstaande houding.
Die met zijn kop in het zand.
En nog vreemder is dat de struisvogel in werkelijkheid helemaal nooit zijn kop in het zand steekt. Waarom zou hij ook?





Zoals de trouwe lezer inmiddels al weet, kom ik regelmatig in de dierentuin bij mij in de buurt.
En daar hebben ze een savanne. Dat wil zeggen dat er een redelijk groot terrein is met zebra's, giraffes, watusi runderen en elandantilopes. Maar geen struisvogels. En dat bevreemdt me.
Want er zijn wel struisen in het park. Maar die staan helemaal aan de andere kant. In een niet al te groot terrein, samen met enkele gazelles. Waarom lopen ze niet op de savanne, waar ze van nature ook thuishoren? Samen met de zebra's.
Dit struist volledig tegen mijn gevoel van logica in.

Oh nee! Dat moet "druist" zijn.... Ik kan het niet laten om woordgrappen te maken.
Vergeef het me maar; ik ben namelijk door mijn DNA verknocht aan grapjes met woorden. Jawel: Ook dat is erfelijk bepaald. Mijn broer en al mijn zussen hebben het en....
Ach, dat DNA blijft struis..