DRUK

Welzijn

 Nu schreef ik een paar dagen geleden nog dat ik zoveel tijd had.
Dat had ik niet moeten doen, want Vadertje Tijd heeft me meteen weer even op mijn plek gezet. Ik heb gewoon niet eerder de gelegenheid gehad om weer een stukje te schrijven. Ik ben er wel mee bezig geweest hoor.
Van de week was het namelijk zulk lekker weer dat ik besloot om het nieuwe boerenerf in de dierentuin eens te gaan bekijken en er wat foto's te maken voor deze blog.
Dat erf is de nieuwe versie van de kinderboerderij. Mooie ruime verblijven zijn het geworden. Ik vroeg me af hoe ze aan zo veel ruimte gekomen waren, terwijl ze op dezelfde plek gebouwd hebben. Want meer ruimte is er niet..
En ineens zag ik het: de kinderen kunnen nu niet meer tussen de dieren rennen en met ze spelen. Ze kunnen alleen nog vanaf de buitenkant naar de dieren kijken. Blijkbaar is deze nieuwe opzet gebaseerd op het welzijn van de dieren. Dat is natuurlijk een loffelijk streven. Maar.... Ik heb die middag alleen al vier teleurgestelde huilende kinderen gezien.



Teleurgesteld omdat ze niet meer met de geitjes kunnen knuffelen. Of de konijnen

Waar blijven de kinderen?

kunnen aaien. Niet meer achter de kippen aan kunnen rennen.
Enfin, de oude kinderboerderij is passé en het boerenerf heeft zijn intrede gedaan. De moderne tijd. En dus ook een modern erf. Want in mijn ouderwetse beeld van een boerenerf lopen kippen rond, waar je best achteraan mag rennen.
Een plek waar altijd wel jonge hondjes zijn, die je kunt knuffelen. Of een nest kittens in de hooiberg, die je in je armen kunt houden. En de koeien kun je er aanraken, als je durft. Ik ben ook danig teleurgesteld, ook al huil ik niet.
En daar ben ik dan druk mee. 

Maar ik heb toch het erf het voordeel van de twijfel willen geven. Dus ben ik er een uurtje gebleven om de sfeer te proeven en om foto's te maken. Dat laatste is goed gelukt, want mijn zicht op de dieren werd uiteraard niet belemmerd door hordes kinderen. Ongehinderd kon ik de haan, de kippen, de geiten en de varkens op de gevoelige plaat vastleggen. Bij thuiskomst zag ik tot mijn verbazing dat ik er ruim 80 foto's had gemaakt! Van 4 diersoorten...

 En toen ik de foto's van de andere dieren van die middag erbij optelde , kwam ik op 178.
Dus dat betekende 178 afbeeldingen één voor één op het scherm van mijn pc bekijken. Uitsneden maken om een mooiere compositie te verkrijgen. Al die foto's een beetje bewerken om licht en donker meer in balans te brengen. Uiteindelijk kan ik er maar 4 plaatsen, dus moet ik ook een selectie maken. En dat vind ik nog het moeilijkst.
En daar ben ik aardig druk mee. 

En als ik dan als laatste dit stukje erbij geschreven heb, ben ik nog steeds niet tevreden. Ik lees het wel 10 keer opnieuw, omdat ik wil dat het eindresultaat goed is. 
Elke keer maak ik aanpassingen om een zin nét iets beter te laten passen.. En elke keer vraag ik me af of het onderwerp interessant genoeg is. Of het geheel leesbaar is. 
Of de foto's mooi genoeg zijn. Of......

En daar ben ik dus steeds zo druk mee. 
Druk, druk, druk.

Helemaal niet druk, druk, druZZZZZZZZZZZZZZ