Grauw: Een ouderwets woord voor grijs dat alleen nog
gebruikt wordt om somber weer aan te duiden.
Maar het heeft meer betekenissen, zij het dat die ook
ouderwets zijn.
Ik hou echter van die oude woorden die onze taal zo mooi maken.
En ik gebruik ze ook graag en regelmatig.
Niet in de dagelijkse omgang, maar in de verhalen die ik
schrijf. Dus hoed je! (Ook alweer zo’n mooie ouderwetse uitdrukking...)
Enfin, om op de andere betekenissen terug te komen: Wie kent
nog het werkwoord grauwen? Als je het niet kent; het betekent grommen of snauwen.
Ook kun je "grauw"gebruiken om mensen van laag allooi aan te duiden. In woordenboeken staat als betekenis van "het grauw": schorremorrie, gepeupel, gespuis, schuim, geteisem en plebs. Over ouderwetse woorden gesproken!
Ook kun je "grauw"gebruiken om mensen van laag allooi aan te duiden. In woordenboeken staat als betekenis van "het grauw": schorremorrie, gepeupel, gespuis, schuim, geteisem en plebs. Over ouderwetse woorden gesproken!
![]() |
Koppig |
Liefhebbers van ezels noemen deze dieren namelijk liefdevol
“grauwtjes”.
En ezels verdienen ook zo'n eigen titel. Ik vind het ondergewaardeerde
dieren in ons land.
In de meeste andere westerse landen ook overigens. Ze worden nauwelijks meer gebruikt.
Maar in veel andere contreien zie je dat de ezel de mens dient
op zijn eigen eigenzinnige manier. Want eigenzinnig zijn ezels wel én koppig, als de mens die eigengereidheid probeert te breken.
Daarentegen zijn ezels ook harde werkers; ze zwoegen in stilte de hele dag met ongelooflijk zware lasten op hun rug. Vaak in onherbergzaam terrein, waar andere lastdieren en zelfs moderne vervoersmiddelen niet kunnen komen.
Je ziet ze als trekdier voor karretjes waar hele families in plaats nemen. En ook als rijdier wordt hij vaak ingezet. Je kunt je bijna niet voorstellen dat zo'n klein dier een volwassene kan dragen. Maar hij doet het.
Het nare is alleen dat nu juist in de landen waar men ezels gebruikt om de mens te dienen, diezelfde mens zijn ezel verwaarloost. Veel slaag en weinig eten is vaak zijn loon.
En als hij oud is geworden wordt hij meedogenloos aan zijn lot overgelaten.
Degenen die hun ezel zo behandelen horen voor mij echt tot het laagste allooi.
Het is grauw.
Je ziet ze als trekdier voor karretjes waar hele families in plaats nemen. En ook als rijdier wordt hij vaak ingezet. Je kunt je bijna niet voorstellen dat zo'n klein dier een volwassene kan dragen. Maar hij doet het.
Het nare is alleen dat nu juist in de landen waar men ezels gebruikt om de mens te dienen, diezelfde mens zijn ezel verwaarloost. Veel slaag en weinig eten is vaak zijn loon.
En als hij oud is geworden wordt hij meedogenloos aan zijn lot overgelaten.
Degenen die hun ezel zo behandelen horen voor mij echt tot het laagste allooi.
Het is grauw.
Mooie stukjes Paul. Lees ze graag. Groet Paul Ditters.
BeantwoordenVerwijderen